Peter Leliveld (1951)

Auteur van het boek Relationele Belevingsgerichte Zorg

Werkzaam geweest als:

· Manager in de Zorg voor mensen met een verstandelijke beperking

· Manager in een Verpleeghuis

· Coördinator Hospice Beweging Nieuwkoop (Eerste Hospice groep en Bijna Thuis Huis in Nederland)

· Psychosociaal Therapeut (Verlieskunde)

· Trainer, coach van mensen in de gezondheidszorg (begeleiders en managers)

· Begeleider van intervisie- en supervisiegroepen studenten.

· Lezingen over afscheid nemen in Alzheimercafé en andere organisaties en verenigingen.

· Eigenaar/directeur uitvaartonderneming.

Opleidingen o.a.:

· Diverse (post) hbo-opleidingen en sociale academie op gebied van management.

· Basisvorming Opleiding Psychotherapie.

Door mijn kennis en ervaring wil ik een bijdrage leveren om de Zorg steeds een beetje beter te maken. Ik vind het belangrijk om stil te staan bij onze manier van handelen en reageren op mensen die afhankelijk zijn van onze Zorg. Inzicht in onze motieven van handelen is hierbij noodzakelijk.

Na mijn middelbare school ben ik in 1970 de Z (zwakzinnigenzorg) opleiding gaan doen.

Vanaf dat moment ben ik werkzaam in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.

In al die jaren heb ik al heel wat veranderingen meegemaakt en met veel verschillende bewoners met allerlei verschillende zorgvragen gewerkt. Eerst in een grote instelling en later in een kleinschalige woonvoorziening.

Maar hoe verschillend de zorgvragen en de organisaties ook waren, één ding was voor mij altijd belangrijk; de relatie met de bewoners.

Andere bezigheden:

Ø Vrijwilligster bij de voedselbank. Hiervoor bak ik verjaardagstaarten voor kinderen.

Ø Werkzaam geweest als (eerste) vrijwilligster bij de Hospice Groep Nieuwkoop.

Mijn naam is Nathalie, geboren in 1974. Getrouwd met Dennis die net zo lang als ik in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking werkt. Samen hebben wij 4 kinderen.

Na mijn middelbare school wist ik één ding zeker: ‘Ik ga niet, zoals mijn ouders, de zorg in’  En dus werd het de opleiding uiterlijke verzorging en heb ik een aantal jaar als schoonheidsspecialiste gewerkt. Wel degelijk een vak waar je met ‘zorg’ bezig bent en niet alleen maar met uiterlijke zorg. Toch miste ik op een gegeven moment een stukje diepgang en zingeving en ben ik de VIG opleiding gaan doen.

Sinds 1998 ben ik werkzaam in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb gewerkt voor verschillende organisaties en verschillende groepen. Van intramuraal naar extramuraal. In 2009 ben ik samen met Dennis een kleinschalige woonvoorziening gestart. Samen met een fijn team van medewerkers bieden wij 24 uurszorg aan mensen met een verstandelijke beperking.

Gedurende deze jaren ben ik mij blijven ontwikkelen op thema’s die, naast de gebruikelijke zorg thema’s, een belangrijke rol spelen in de dynamiek en het samenspel tussen alle betrokkenen bij de zorg. Hierbij kun je denken aan, ecologische pedagogiek, mediation en arbeids- en organisatiepsychologie. Daarnaast ben ik altijd bewust bezig met zelfontwikkeling door o.a. opleidingen als NLP en Holistisch therapeut.

In de RBZorg komt voor mij alles heel mooi samen. In de relatie is waar het gebeurt, daar komt alles samen. Dat maakt het ook zo complex en vaak moeilijk of pijnlijk. Persoonlijk vind ik het heel boeiend om mensen in dit soort processen te begeleiden en zo bij te kunnen dragen om de zorg voor alle partijen weer een stukje mooier te maken. Makkelijk? Zeker niet! Uitdagend en waardevol? Zeker wel!

Ik ben Alette Leliveld, moeder van 5 geweldige kinderen. 

Het gevoel voor de zorg heb ik op een natuurlijke manier als kind al vroeg meegekregen.

Je kan zeggen, zorgen zit in mijn bloed. 

Vandaar ook dat ik in 1992 de opleiding mdgo VZ heb gedaan, met als doel, kraamverzorgster te worden. 

Het liep allemaal even anders toen ik na mijn opleiding al snel naar Amerika (San Francisco) vertrok waar ik vervolgens 23 jaar heb gewoond.  

Daar heb ik veel mooie en lieve mensen ontmoet en kennis gemaakt met andere culturen en gewoontes. Mijn kinderen zijn daar allemaal opgegroeid en in hun lagere schooltijd werd er veel van ouders gevraagd. 

Van het voorbereiden en les geven in kunst, schoolreisjes organiseren, tot aan het schoolvoetbalteam wat ik heb opgericht en zelf heb gecoacht en alles er tussenin wat ik op school deed. Het was heel mooi om te zien hoe we allemaal samen kwamen (leraren, schooldirecteur, andere ouders en schoolkinderen) om de school tot een warme en veilige plek te maken voor iedereen.   

Nu terug in Nederland, werk ik met veel plezier in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en realiseer ik me elke dag weer hoe belangrijk het contact, de relatie is die je met de bewoners hebt. 

Met elkaar de uitdagingen van de dag aangaan en er dan samen uitkomen, geeft mij een bevoorrecht gevoel. 

Naast mijn werk in de zorg, ben ik straatcoördinator voor de voedselbank en vinden mijn kinderen en ik het heel fijn om een gastoudergezin voor Buurtgezinnen te kunnen zijn.

Verder geniet ik erg van gezelschapsspelletjes spelen met mijn kinderen of om heerlijk op de bank even lekker een filmpje te kijken.

Hallo,

Graag wil ik mijzelf even voorstellen…

Mijn naam is Rob Leliveld, en ik ben zowel de jongste als ook meteen de enige zoon in de familie Leliveld. Naast dat ik de enigste zoon ben van het gezin Leliveld, ben ik ook vader van 2 prachtige dochters Tess en Liz en een net zo geweldige vrouw Sid.

Met ouders die vrijwel hun gehele leven al in de zorgsector werkzaam zijn, kon het uiteraard niet uitblijven dat het zorgbloed ook door mijn aderen zou gaan stromen.

Sinds 2002 werk ik met heel veel plezier in de zorg en heb ik het geluk dat ik met veel verschillende afdelingen in de zorg kennis heb mogen maken. Zo heb ik jaren gewerkt als verzorgende op groepen voor mensen met een ernstig meervoudig complexe beperking. Daarnaast heb ik veel ervaring op mogen doen als begeleider op gedragsgroepen zoals een very intensive care de zogenoemde vic woningen. Ook heb ik veel gewerkt in de ouderenzorg en ben ik werkzaam geweest als begrafenis ondernemer. Hoe divers en uiteenlopend deze functies en werkzaamheden ook waren, er was een ding wat ze allemaal met elkaar gemeen hadden en dat was dat het altijd ging om de relatie die je met een bewoner of nabestaande opbouwde. Je kunt dus wel zeggen dat ik al vroeg geleerd heb om de Relatie centraal te zetten. En dat is ook precies wat mij altijd zo heeft aangetrokken in de zorg, de manier hoe een relatie met een bewoner in elkaar steekt. Ik denk namelijk dat wij als begeleiders soms nog een hoop kunnen leren van hoe een bewoner naar een relatie kijkt. Een bewoner kijkt namelijk niet naar de status van je functie of naar hoeveel diploma’s je hebt. Het maakt een bewoner vaak niet uit of je nu in de schoonmaak werkt, een begeleider bent of dat je directeur bent van de gehele instelling. Het gaat hen echt om de relatie die je met ze hebt. Soms zie je zelfs dat een schoonmaker die elke dag op de woning aanwezig is zelfs belangrijker kan zijn in het leven van een bewoner dan bv een begeleider of zelfs meer voor ze kan betekenen dan een familie lid die ze maar 1 keer in de zoveel tijd zien. Dit raakt voor mij dan ook echt de kern van de zorg, dat wie je ook bent en wat voor rol je ook vervult…je altijd de kans krijgt om iets waardevols toe te voegen in het leven van de bewoner. En het enigste wat je daarvoor nodig hebt is oprechte belangstelling en de tijd om je in de ander te willen verdiepen.